Σελίδες

Κυριακή 17 Μαΐου 2020

Επιστολή στους γονείς και στους μαθητές μας

Αγαπητοί γονείς και μαθητές,

Θα θέλαμε να απευθυνθούμε σε σας, με αφορμή τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα και στον κόσμο με την έξαρση του νέου ιού, covid 19, αλλά και τις παρενέργειες που έχει στη ζωή μας.

Πέρα από τη σοβαρότητα της κατάστασης και τη σημασία που πρέπει να δίνουμε όλοι μας στις οδηγίες των ειδικών, υπάρχει και μια πλευρά που δεν είναι καθόλου αόρατη. 

Από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι η κυβέρνηση με τα μέτρα που πήρε ήθελε να κρύψει τις δικές της αδυναμίες. Αδυναμίες που όμως είναι συνειδητές επιλογές χρόνων, όπως για παράδειγμα το οι απολύσεις που έκαναν το 2011 σε γιατρούς, νοσηλευτές, το κλείσιμο νοσοκομείων, τη μείωση των δαπανών για την υγεία γενικότερα κτλ. Από την άλλη χάρισαν φόρους σε μεγαλοεπιχειρηματίες, έδωσαν δανεικά και αγύριστα στις τράπεζες, οδήγησαν το λαό στην ιδιωτική περίθαλψη κτλ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στο νησί μας, όπου οι περισσότερες γυναίκες γεννάνε εκτός Λήμνου.

 Σήμερα με όλον αυτόν το χαμό που έχει γίνει έδωσαν εκατομμύρια ευρώ στους κλινικάρχες, μόνο και μόνο για την περίπτωση που χρησιμοποιήσει το σύστημα υγείας κάποια από τα κρεβάτια τους, ενώ όποιος θέλει να κάνει το τεστ θα πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Από την άλλη στη δημόσια υγεία δεν έκαναν ούτε μια μόνιμη πρόσληψη για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τη σημερινή κατάσταση, αλλά και αυτή στο μέλλον μιας και όπως λένε οι ειδικοί ο ιός θα επανέλθει. 

 Παρόλα αυτά όλο αυτό το διάστημα μας έλεγαν σε όλους τους τόνους πόση ατομική ευθύνη έχουμε και ότι η διασπορά του ιού εξαρτάται αποκλειστικά σε μας. Μας έκλεισαν στα σπίτια μας, χιλιάδες έχασαν τη δουλειά τους, έκλεισαν τις εμπορικές επιχειρήσεις. Πολλοί άνθρωποι δεν είχαν κανένα εισόδημα, ενώ το επίδομα που έδωσαν δεν έφτανε σε καμία περίπτωση να ζήσει οικογένειες με παιδιά, ούτε καν ένα άτομο σε νοίκι. Το υγειονομικό προσωπικό το άφησαν σχεδόν άοπλο να παλέψει τον μεγάλο αόρατο εχθρό, απλά μόνο με τις ιαχές χειροκροτημάτων… 

Όλο αυτό το διάστημα οι συνάδελφοί μας με αυταπάρνηση, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό να μην χάσουν οι μαθητές την επαφή τους με τα μαθήματα, αλλά και να απασχοληθούν δημιουργικά όσο διάστημα κρατούσε η απαγόρευση κυκλοφορίας. Ενώ παράλληλα αναδείξαμε από την πρώτη στιγμή την ανάγκη να εφοδιαστούν όλοι οι μαθητές με τα απαραίτητα εργαλεία για να έχουν όλοι μαθητές τις ίδιες δυνατότητες παρακολούθησης των εξ αποστάσεως μαθημάτων. Η κυβέρνηση δεν βοήθησε τους μαθητές των λαϊκών οικογενειών (υπολογιστή, tablet, internet κτλ), αλλά  ούτε και τους εκπαιδευτικούς ούτε καν με εκπαιδευτικό υλικό.

Αυτό  το  διάστημα  η  κυβέρνηση  ξεδιπλώνει μια  ολομέτωπη  επίθεση  ενάντια  σε  μαθητές  και  εκπαιδευτικούς ,  μέσα  από ένα  πολυνομοσχέδιο που  φέρνει  για  ψήφιση.

Κάνει το σχολείο μας χειρότερο εξεταστικό μαραθώνιο, αφού βάζει σε όλο το Λύκειο Πανελλαδικές εξετάσεις.

Επαναφέρει την Τράπεζα Θεμάτων για όλες τις τάξεις του Λυκείου, που όταν εφαρμόστηκε άφησε χιλιάδες μαθητές μετεξεταστέους.

Το χέρι των γονιών θα μπαίνει από πιο νωρίς βαθιά στην τσέπη για να πηγαίνουν τα παιδιά στο φροντιστήριο. 

Στην ζωή των μαθητών μπαίνει ακόμα περισσότερο η παπαγαλία, το κυνήγι για τα «SOS»  και μένει πολύ λιγότερος ελεύθερος χρόνος για να ασχοληθούν με τα ενδιαφέροντά τους. 

Έρχεται σε συνέχεια με όλα τα προηγούμενα, γιατί απλά στόχος τους είναι οι μαθητές να μη μορφώνονται ολόπλευρα, να μην αναπτύσσουν τη σκέψη τους, αλλά να μαθαίνουν σκόρπιες πληροφορίες και μισή γνώση. 

Κι ενώ μας λένε σε όλους τους τόνους ότι δεν έχουμε ξεμπερδέψει με τον ιό, στο νέο πολυνομοσχέδιο αυξάνουν τα παιδιά που θα είναι στις τάξεις των νηπιαγωγείων και των δημοτικών σχολείων, ενώ για Γυμνάσιο- Λύκειο θα ρυθμίζεται με υπουργική απόφαση. Πράγμα που σημαίνει σαρδελοποίηση των μαθητών και σ αυτές τις τάξεις, στη λογική της δημοσιονομικής σταθερότητας, μιας και η πανδημία θα βυθίσει την ελληνική οικονομία σε νέα ύφεση, που θα κληθούμε να την πληρώσουμε εμείς. Στην ίδια λογική παραμένουν και αυξάνονται συνεχώς τα προβλήματα στα κτίρια των σχολείων, που και στη Λήμνο είναι σοβαρά (4ο Νηπιαγωγείο, ΕΠΑΛ – ΓΕΛ Μύρινας, Γυμνάσιο Μύρινας).

Ονειρεύονται σχολείο «bigbrother»

Και  σαν  να μην  έφταναν  όλα  αυτά , η κυβέρνηση ψήφισε  πριν  λίγες  μέρες  τροπολογία που προβλέπει την ταυτόχρονη δια ζώσης διδασκαλία και τη ζωντανή αναμετάδοση της από την τάξη. Δηλαδή κάμερες  και  μικρόφωνα  μέσα  στις  σχολικές  τάξεις. Μια   αντιδραστική   και επικίνδυνη  επιδίωξη  διαχρονική ,  με  αφορμή  την  πανδημία , πάει  να  γίνει  πραγματικότητα.

    Αυτή η ρύθμιση δεν πατάει σε κανένα παιδαγωγικό κριτήριο, ενώ παραβιάζει τα προσωπικά δεδομένα μαθητών και εκπαιδευτικών.   Το Υπουργείο Παιδείας χωρίς να λογαριάζει τίποτα μετατρέπει τα σχολικά μαθήματα σε «bigbrother» Αυτό  που  χρόνια  προσπαθούν  να περάσουν  στην συνείδηση  του  κόσμου  ότι  είναι  φυσιολογικό να  παρακολουθείται ο  καθένας  ,  στην  προσωπική  του  ζωή ,  στην  εργασία  του ,  στην  οικογένειά  του (με  πολύτιμη  βοήθεια  των  κάθε λογής  αηδιαστικών  τηλεσκουπιδιών)   πάνε  να  το  εφαρμόσουν και  στη  σχολική  τάξη.  Εκεί  που κατά  τη  γνώμη  μας  υπάρχει ένας ιερός  κώδικας επικοινωνίας μεταξύ  μαθητών  και  εκπαιδευτικού ,  όπου  οικοδομούνται  σχέσεις  εμπιστοσύνης ,  όπου το  κάθε  πρόβλημα αντιμετωπίζεται  με  φροντίδα  και παιδαγωγική  ευθύνη.  Εκεί  που  το  κάθε  παιδί ,  με  τις  ιδιαιτερότητες του,  τις  αδυναμίες αλλά  και  τις  δυνατότητές  του  παίρνει εκείνα  τα εφόδια που  θα  το κάνουν ολοκληρωμένη  προσωπικότητα,  θα το  βοηθούν  να   ανοίγει  τα  φτερά  του. Αυτό  που  συντελείται μέσα  στην  τάξη ,  που είναι τόσο  σπουδαίο , αλλοιώνεται , η συμπεριφορά και η στάση των μαθητών αλλάζει, τροποποιείται όταν γνωρίζουν ότι τους καταγράφει μια κάμερα!  Όταν θα  νοιώθουν ότι  οι  απορίες  τους  ,  οι  απαντήσεις  τους ,  οι  ανησυχίες  τους θα  βγουν έξω  από  τη  σχολική  τάξη .  Άλλωστε υπάρχει  πολλή  συσσωρευμένη αρνητική  εμπειρία , πως    μπορεί να  σημαδευτούν  ανεξίτηλα  ολόκληρες  παιδικές  ζωές  μέσα  από  αυτές  τις  διαδικασίες.

Το  σχολείο  που  έχουμε  ανάγκη, είναι  ένα  σχολείο  που  θα  μορφώνει  και  δεν  θα  εξοντώνει ,  δεν  είναι  υπόθεση  δική  τους.  Είναι  υπόθεση  δική  μας   και  δική  σας. Εμείς  με  αίσθημα  παιδαγωγικής  ευθύνης  και  εσείς  με  την αγκαλιά  και  την  αγάπη  σας,  μπορούμε να  αποτελέσουμε  την  ασπίδα  προστασίας  των  παιδιών  σας 

«Γιατί  αν  γλυτώσει  το  παιδί ,  υπάρχει  ελπίδα»,  όπως  λέει  και  ο  ποιητής.

Σήμερα ενώνουμε εσείς  και  εμείς  την  φωνή  μας:

Τον αγώνα   για ένα καλύτερο μέλλον, για μια ζωή με αξιοπρέπεια για μας και   τα παιδιά μας οφείλουμε να τον δώσουμε μαζί!