Με πρόσχημα την ύπαρξη χιλιάδων κενών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, το Υπουργείο Παιδείας και το Υπουργείο Εσωτερικών, καταργούν το δικαίωμα των εκπαιδευτικών να μετατάσσονται ή να αποσπώνται σε φορείς του υπόλοιπου Δημόσιου Τομέα!
Στο άρθρο 55 του νομοσχεδίου του Υπουργείου Εσωτερικών με τίτλο: «Ρυθμίσεις για τους χερσαίους συνοριακούς σταθμούς, την ενίσχυση των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης και λοιπές διατάξεις», που κατατέθηκε για ψήφιση τη Βουλή, ενσωματώνεται διάταξη η οποία απαγορεύει με τρόπο απόλυτο και καθολικό στους εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης να συμμετέχουν στο Ενιαίο Σύστημα Κινητικότητας, δηλαδή τους απαγορεύει να κάνουν αίτηση ώστε να έχουν δικαίωμα μετάταξης ή απόσπασης σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου.
Τα πράγματα ξεκαθαρίζουν αρκετά, αν διαβάσει κανείς την αιτιολογική έκθεση η οποία αναφέρει τα εξής: «Με την προτεινόμενη ρύθμιση εξορθολογίζεται το ενιαίο σύστημα κινητικότητας και διασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα της κινητικότητας των πολιτικών διοικητικών υπαλλήλων, αλλά και η στελέχωση κρίσιμων υπηρεσιών, όπως τα σχολεία, τα σωφρονιστικά καταστήματα και τα νοσηλευτικά ιδρύματα και καταργούνται διατάξεις που ρύθμιζαν ευνοϊκότερα θέματα κινητικότητας υπαλλήλων που είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα»!
Από τη μία δηλαδή παραδέχονται, αυτό που οι Ομοσπονδίες και τα σωματεία των εκπαιδευτικών λένε εδώ και χρόνια, δηλαδή την ύπαρξη χιλιάδων κενών στα σχολεία! Κενά, τα οποία τα στελέχη του ΥΠΑΙΘΑ στα ΜΜΕ, με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, ισχυρίζονται πως τάχα δεν υπάρχουν, αφού με τους τελευταίους διορισμούς, έχουν καλυφθεί! Αλήθεια, τι ισχύει από τα δύο;
Από την άλλη, αντί να πράξουν το αυτονόητο, δηλαδή να καλυφθούν άμεσα ΌΛΑ τα κενά με χιλιάδες μαζικές προσλήψεις εκπαιδευτικών, με μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών/αναπληρωτριών, στερούν το αυτονόητο δικαίωμα ενός εκπαιδευτικού, να διεκδικήσει τη μετάταξη/απόσπαση σε κάποια άλλη υπηρεσία του Δημοσίου (π.χ. ένας Γεωπόνος, που υπηρετεί σαν εκπαιδευτικός, να μεταταγεί στο Υπουργείο Γεωργίας).
Πρόκειται, τόσο για κυνική ομολογία της πραγματικής κατάστασης των σχολείων, σε αντίθεση με τη ψηφιακή – εικονική πραγματικότητα που καλλιεργεί το ΥΠΑΙΘΑ, όσο και για μια απαράδεκτη, αντιδημοκρατική και έντονα αυταρχική διάταξη! Για μια ακόμα φορά, οι εκπαιδευτικοί στερούνται ένα δικαίωμα, που προσφέρεται σχεδόν σε όλο τον υπόλοιπο Δημόσιο Τομέα.
