Αγαπητοί συνάδελφοι, αγαπητοί γονείς και μαθητές
Αυτές τις μέρες γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση του 1821. Εμπνεόμαστε, διδασκόμαστε από την ιστορία του τόπου μας, από τους αγώνες του λαού μας. Η ιστορία μας δεν είναι μουσειακό αντικείμενο. Είναι πηγή γνώσης και βαθύτερης κατανόησης όλων αυτών των παραγόντων που βοηθούν να κινηθεί ο τροχός της ιστορίας, τις κοινωνίες να τραβούν προς τα μπρος.
Η επανάσταση του 1821 ήταν μια τέτοια ιστορική στιγμή, μια στιγμή που η δράση των ανθρώπων, η δράση πρωτοπόρων κοινωνικών δυνάμεων ώθησε την κοινωνική εξέλιξη να ξεπεράσει το παλιό, να υπερνικήσει αντιπάλους, που μπορεί να φάνταζαν πανίσχυροι.
Θυμόμαστε αυτές τις μέρες τα λόγια του Ρήγα Φεραίου:
«Όταν η διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια
του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να κάμη
τότε ο λαός, ή κάθε μέρος του λαού, επανάστασιν, ν’
αρπάξη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του,
είναι το πλέον ιερόν απ' όλα τα δίκαια του και το πλέον
απαραίτητον απ’ όλα τα χρέη του.»
Ρήγας (Φεραίος) Βελεστινλής, Νέα Πολιτική Διοίκησις
Η επανάσταση του 1821 ήταν αστική - εθνικοαπελευθερωτική, γνήσιο «τέκνο» της εποχής της, μιας εποχής όπου οι κοινωνικοοικονομικές αντιθέσεις οξύνθηκαν στο έπακρο. Η οθωμανική φεουδαρχική αυτοκρατορία ήταν το παλιό, το ξεπερασμένο, αυτό που εμπόδιζε τη νέα κοινωνία του ελεύθερου εμπορίου και της βιομηχανικής ανάπτυξης να ανθίσει. Έτσι και στην επανάσταση του 1821, όπως και σε κάθε επανάσταση, το παλιό συγκρούστηκε με το καινούριο.
Η επανάσταση του 1821 αποτέλεσε μία από τις κοσμογονικές αλλαγές που συντελούνταν εκείνη την περίοδο, έναν από τους πολλούς κρίκους των αστικών επαναστάσεων, που πραγματοποιήθηκαν στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα: στη Βόρεια Αμερική (1775), στη Γαλλία (1789), στην Ιταλία, στην Ισπανία και την Πορτογαλία (1820), στη Λατινική Αμερική (1811-1830), στο Βέλγιο (1830), κλπ.
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι την περίοδο της Επανάστασης δεν υπήρξε ενιαία στάση των κοινωνικών δυνάμεων της εποχής. Μία μερίδα των ελληνόφωνων Χριστιανών, που μετείχε στην οθωμανική διοίκηση ή απολάμβανε προνόμια στο πλαίσιο της οθωμανικής εξουσίας (Εκκλησία, κοτζαμπάσηδες, Φαναριώτες), διέθετε ισχυρά συμφέροντα, πολύμορφα, συνυφασμένα με το οθωμανικό φεουδαρχικό κράτος, και αυτό καθόρισε τη στάση τους. Ήταν αυτές οι δυνάμεις που καλλιεργούσαν τη μοιρολατρία, τρομοκρατούσαν τον λαό. Απαιτούσαν πίστη και υποταγή στην "Ιερή Συμμαχία" των δυναστών.
Από την άλλη, η αναδυόμενη αστική τάξη της εποχής (έμποροι, καραβοκύρηδες κ.α.), μέσω της Φιλικής Εταιρείας, έθεσε τον στόχο και την κοινωνική απαίτηση για δημιουργία σύγχρονου ελληνικού κράτους. Η στάση αυτών των δυνάμεων ώθησε και τμήματα, που μέχρι την τελευταία στιγμή ταλαντεύονταν, να μπουν τελικά στον αγώνα.
Το ελληνικό έθνος – κράτος ήταν το γέννημα της επανάστασης του 1821. Ήταν η πραγματική επαναστατική απάντηση της εποχής στα αδιέξοδα της φεουδαρχικής εξουσίας. Η φτωχή αγροτιά και η μικρή ακόμη εργατική τάξη, που στελέχωσαν με ανιδιοτέλεια τις ένοπλες επαναστατικές δυνάμεις, ρίχτηκαν με ηρωισμό στα πεδία των μαχών και έδωσαν απλόχερα το αίμα τους στην Επανάσταση, κατάφεραν να αποτινάξουν το καθεστώς του ραγιά. Δεν επιλύθηκε το πρόβλημα της «απελευθέρωσής» τους από τα δεσμά της φτώχειας, της ανέχειας και της κοινωνικής καταπίεσης, άνοιξε όμως ο δρόμος για να διεκδικήσουν τον σύγχρονο ρόλο τους στην αστική κοινωνία που αναδυόταν.
Η επανάσταση του 1821 αποτελεί πηγή έμπνευσης για τις μάχες που δίνει και έδωσε ο λαός μας. Τιμάμε τους χιλιάδες αγωνιστές, που κατά βάση ανήκαν στις τάξεις των αγροτών, των κτηνοτρόφων, των ναυτών και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Τιμάμε τους Έλληνες επαναστάτες και τους ξένους φιλέλληνες, που έδωσαν τη ζωή τους παλεύοντας για μεγάλα ιδανικά.
Η επανάσταση του 1821 σήμαινε ότι ο τροχός της ιστορίας είχε γυρίσει για ακόμα μια φορά. Ότι ο λαός όρθωσε το ανάστημα του, παρόλο που τον τρομοκρατούσαν ότι, αν ξεσηκωθεί κατά του Σουλτάνου, των ντόπιων συνεργατών του και της «Ιερής Συμμαχίας», θα καταστραφεί.
Μπροστά σε τέτοιους εκβιασμούς έχει βρεθεί πολλές φορές ο λαός μας και έδωσε την απάντηση με τους αγώνες του.
Εξάλλου η εξέλιξη της κοινωνίας είναι αντικειμενική, δεν μπορεί να την εμποδίσει κανένας. Το καινούργιο θα νικήσει το παλιό, όσο ισχυρό και αν φαίνεται.
Η εξέλιξη της επιστήμης, η ένταξη των επιτευγμάτων της ανθρωπότητας στην παραγωγή και συνολικά στην κοινωνική ζωή, είναι αυτή που καθορίζει τις σύγχρονες ανάγκες του ανθρώπου, είναι αυτή που με επιθετικό τρόπο φέρνει στην επιφάνεια την ανάγκη ριζικών ανατροπών.
Στις μέρες μας, σε συνθήκες πανδημίας, μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει η εικόνα χιλιάδων ανθρώπων να πεθαίνουν αβοήθητοι από τον κορονοϊό σε όλο τον κόσμο, τα συστήματα Υγείας να καταρρέουν ακόμα και στα πιο «προηγμένα» κράτη, να μένουν απροστάτευτοι οι λαοί λόγω του οικονομικού πολέμου που διεξάγεται για τη διανομή των εμβολίων. Η απόλυτη σήψη της σημερινής κοινωνίας φαίνεται και από το γεγονός ότι εκατομμύρια παιδιά ανά τον κόσμο πεθαίνουν, γιατί δεν έχουν πρόσβαση σε εμβόλια που έχουν ανακαλυφθεί εδώ και δεκαετίες.
Η πανδημία αποκάλυψε ακόμα περισσότερο τις δυνατότητες (παραγωγή εμβολίου σε πολύ σύντομο χρόνο) και τα βαρίδια για την πρόοδο (η πατέντα, τα κέρδη και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα μεγαθήρια).
Σήμερα οι εργαζόμενοι παλεύουμε να μην πληρώσουμε ξανά την κρίση τους. Δίνουμε μαζική και δυναμική απάντηση σε όλους αυτούς που μας ζητάνε να σιωπήσουμε κάτω από τη μάσκα.
Σήμερα, το 2021, με την τεράστια πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας, με τις δυνατότητες που αυτές προσφέρουν, το σύγχρονο και προοδευτικό είναι να ικανοποιούνται οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων στη μόρφωση, την υγεία, τη δουλειά με δικαιώματα, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, τον ποιοτικό ελεύθερο χρόνο, την προστασία του περιβάλλοντος.
Είναι το κάλεσμα της εποχής μας, των καιρών μας, να δυναμώσουμε τον αγώνα και την πάλη μας για τη ζωή που μας αξίζει και έχουμε ανάγκη.
Σήμερα είναι η δική μας σειρά!!
